عاشقانه های دکتر شریعتی

من چیستم؟ لبخند پر ملامت پاییزی غروب در جستجوی شب که یک شبنم فتاده به چنگ شب حیات ، گمنام و بی نشان در آرزوی سر زدن آفتاب مرگ Man chistam? Labkhande por malamate payizi ghoroob dar jostejooye shab Ke yek shabnam fetade be chang shab hayat , gomnamo bi neshan Dar arezooye sarzadane aftabe marg �����������- چه امید بندم در این زندگانی که در نا امیدی سر آمد جوانی سرآمد جوانی و ما را نیامد پیام وفایی از این زندگانی Che omid bandam dar in zendegani ke dar na omidisar amad javani Sar amad javani va mara nayamad payame vafayi az in zendegani �����������- عشق تنها کار بی چرای عالم است ، چه ، آفرینش بدان پایان می گیرد Eshgh tanha kare bi cheraye alam ast , che , afarinesh bedan payan migirad �����������- آیا در این دنیا کسی هست بفهمد که در این لحظه چه می کشم ؟ چه حالی دارم؟ چقدر زنده نبودن خوب است ، خوب خوب خوب Aya dar in donya kasi hast befahmad ke dar in lahze che mikesham? che hali daram? Cheghadr zende naboodan khoob ast , khoob khoob khoob �����������- هنگامی دستم را دراز کردم که دستی نبود هنگامی لب به زمزمه گشودم که مخاطبی نداشتم و هنگامی تشنه آتش شدم، که در برابرم دریا بود و دربا و دریا �! Hengami dastam ra deraz kardam ke dasti nabood Hengami lab be zemzeme goshoodam ke mokhatabi nadashtam va hengami teshneye atash shodam , Ke dar barabaram darya boodo darya va darya darya �!g �����������- از دیده به جاش اشک خون می آید دل خون شده ، از دیده برون می آید دل خون شد از این غصه که از قصه عشق می دید که آهنگ جنون می آید Az dide be jaye ashk khoon miayad Del khoon shode , az dide boroon mi ayad Del khoon shod az in ghe �����������- حرف هایی هست برای نگفتن و ارزش عمیق هر کسی به اندازه ی حرف هایی است که برای نگفت دارد Harf hayi hast baraye nagoftan va arzesh amighe har kasi be andazeye harfhayi ast ke baraye nagoftam darad �����������- چو کس با زبان دلم آشنا نیست چه بهتر که از شکوه خاموش باشم چو یاری مرا نیست همدرد ، بهتر که از یاد یاران فراموش باشم Cho kas ba zabe delam ashena nist Che behtar ke az shekve khamoosh basham cho yari mara nist hamdard , behtar ke az yade yaran faramoosh basham �����������- دلی که عشق ندارد و به عشق نیاز دارد، آدمی را همواره در پی گم شده اش، ملتهبانه به هر سو می کشاند Deli ke eshgh nadarad ve be eshgh niyaz darad, Adami ra hamvare dar paye gomshode ash, Moltahebane be har soo mikeshanad �����������- مهربانی جاده ای است که هرچه پیش می روند ، خطرناک تر می گردد Mehrabani jade e ast ke harche pishtar miravand , khatarnaktar migardad